گاهی اوقات به نقشه جهان نگاه میکنیم و میپرسیم چرا برخی نقاط آن، همچون زخمهای باز میدرخشند؟ روسیه با موشکهایش، یمن با قحطیاش، سوریه با آوارگانش. این کشورها خطرناکترین چهرههای ۲۰۲۵ را به نمایش گذاشتهاند. اما پشت هر فاجعه، دلیلی علمی و انسانی نهفته که ما را به فکر وامیدارد. در این مقاله، نه تنها ریشههای وحشت را موشکافی میکنیم، بلکه راهکارهایی واقعبینانه و مهربانانه پیشنهاد میدهیم؛ از آتشبسهای دیپلماتیک تا بازسازیهای اقتصادی. این سفر، شما را به عمق درد میبرد، اما با نوری از امید بازمیگرداند – آمادهاید تا با هم، راه رهایی را پیدا کنیم؟
خطرناک ترین کشورهای جهان
خطرناکترین کشورهای جهان ۲۰۲۵: روسیه (جنگ اوکراین، جرم بالا، نظامیگری)، یمن (جنگ داخلی، تروریسم، قحطی)، سوریه (جنگ ویرانگر، داعش، تخریب زیرساخت)، افغانستان (طالبان، قحطی، سرکوب زنان)، سودان جنوبی (شورش قومی، بیحکومتی، بیماری) و کنگو (جنگ معادن، قتلعام، ابولا). هر دلیل با راهکارهایی چون دیپلماسی، آشتی قومی، بازسازی و کمکهای جهانی همراه است. صلح از عدالت و گامهای کوچک فردی آغاز میشود.
روسیه
روسیه با جنگ بیانتها در اوکراین به جهنمی زنده تبدیل شده؛ بمبارانهای شبانهروزی شهرها را به خاک و خون کشیده، میلیونها آواره تولید کرده و اقتصاد را زیر فشار تحریمهای غرب فلج کرده است. خیابانهای مسکو پر از ترس از سرکوب مخالفان است، جایی که اعتراض کوچک به زندان ابد ختم میشود، و نرخ قتلهای خیابانی با چاقو و اسلحه هر روز جان جوانان را میگیرد. نظامیگری وحشیانه با موشکهای هستهای آماده شلیک، نه تنها همسایگان را وحشتزده کرده، بلکه آینده نسلها را به باد داده – کشوری که قدرت نظامیاش، مردم خودش را قربانی کرده.
تنش مداوم با اوکراین
جنگ روسیه و اوکراین از ۲۰۲۲ به یک باتلاق خونین بدل شده؛ موشکهای روسی روزانه شهرهای کییف و خارکیف را به آتش میکشد، هزاران غیرنظامی زیر آوار مدفون میشوند و پهپادهای انتحاری شبها آسمان را میشکافند. تحریمهای غربی اقتصاد را خفه کرده، تورم وحشتناک و کمبود غذا زندگی را جهنم کرده، در حالی که سربازان اجباری جوانان را به کشتارگاه میفرستند – جنگی که نه پیروزی دارد، نه پایان، فقط مرگ بیوقفه.
راهکار: آتشبس فوری و مذاکرات صلح با میانجیگری سازمان ملل، کاهش هزینههای نظامی و سرمایهگذاری مجدد در بازسازی اوکراین، همراه با اصلاحات دموکراتیک برای پایان سرکوب داخلی.
ناامنی داخلی و جرم بالا
در روسیه، خیابانهای تاریک مسکو و سنپترزبورگ میدان شکار قاتلان است؛ نرخ قتل ۹.۵ در هر ۱۰۰ هزار نفر با چاقوکشیهای باندهای مافیایی و تیراندازیهای خیابانی، هر شب جانها را میگیرد. فساد پلیس و سرکوب معترضان با باتوم و گاز اشکآور، اعتراضات را به خونریزی تبدیل کرده، زندانهای گولاگمانند مخالفان را شکنجه میدهند – جایی که قانون برای ثروتمندان است و فقرا طعمه خشونت بیرحم.
راهکار: اصلاح قضایی مستقل، افزایش حقوق پلیس و مبارزه ریشهای با فساد از طریق شفافیت مالی، برنامههای آموزشی برای جوانان و کاهش نابرابری اقتصادی.
نظامیگری و تنش جهانی
روسیه با بودجه نظامی عظیم، موشکهای هستهای را در سیلوها آماده کرده؛ تهدید پوتین به بمباران اتمی غرب، اروپا را به وحشت انداخته و مانورهای جنگی در بالتیک، ناتو را به مرز جنگ کشانده. هزینههای جنگی اقتصاد را ورشکست کرده، جوانان را به جبهههای مرگ فرستاده و تنشهای سایبری هکهای روسی را به زیرساختهای جهانی رسانده – قدرتی که با شمشیر دو لبه، خودش را نابود میکند.
راهکار: کاهش بودجه نظامی به نصف و تبدیل آن به توسعه اقتصادی، دیپلماسی با غرب برای لغو تحریمها و پیوستن به پیمانهای کنترل تسلیحات هستهای.
یمن
یمن قحطی و مرگ را در آغوش کشیده؛ جنگ حوثیها با عربستان شهرها را با بمبهای خوشهای پارهپاره کرده، کودکان از گرسنگی پوست و استخوان شدهاند و بیمارستانها بدون دارو به گورستان تبدیل گشتهاند. تروریستهای القاعده در کوچههای صنعا کمین کرده، آدمربایی گردشگران را به ورزش روزانه تبدیل کرده و هر جادهای به مین و تیراندازی ختم میشود. بحران آب شیرین میلیونها را تشنه گذاشته، جایی که حتی یک جرعه آب، با خون معامله میشود – یمن دیگر کشور نیست، ویرانهای است که بشریت را به چالش کشیده.
تنش داخلی طولانی
جنگ یمن از ۲۰۱۴ به قتلگاه جمعی تبدیل شده؛ حوثیها با موشکهای بالستیک عربستان سعودی را هدف میزنند، بمبارانهای ائتلاف هوایی صنعا را خاکستر کرده و بیش از ۳۷۷ هزار کشته مستقیم و غیرمستقیم بر جای گذاشته. شهرها ویرانه، کودکان کارگر جنگی شدهاند و بمبهای خوشهای پاها را قطع میکنند – جنگی نیابتی که قدرتهای منطقهای را به نابودی یمن مشغول نگه داشته.
راهکار: میانجیگری عمان و سازمان ملل برای تقسیم قدرت، پایان حمایت خارجی از حوثیها و عربستان، و بازسازی با کمکهای بشردوستانه متمرکز.
تروریسم و گروههای مسلح
القاعده و داعش در یمن پایگاههای مخفی ساختهاند؛ بمبگذاریهای انتحاری مساجد را به خون میکشد، آدمربایی خارجیها را به گروگانگیری روزانه بدل کرده و شبهنظامیان مسلح جادهها را به تله مرگ تبدیل کردهاند. هر بازاری هدف تیراندازی، هر روستا میدان مین – تروریسمی که در خلأ جنگ داخلی، ریشه دوانده و امنیت را برای همیشه نابود کرده.
راهکار: عملیات مشترک اطلاعاتی با کشورهای همسایه، برنامههای بازپروری برای شبهنظامیان سابق و تقویت ارتش ملی واحد با آموزش بینالمللی.
بحران انسانی
۸۰ درصد یمنیها گرسنهاند؛ قحطی سازمان ملل را به بزرگترین بحران بشری رسانده، کودکان از سوءتغذیه آبلهمرغان میگیرند و بیمارستانها بدون برق و دارو، مادران را در زایمان میکشند. آب آلوده وبا را همهگیر کرده، کمکهای هوایی توسط حوثیها دزدیده میشود – بحرانی که جهان تماشا میکند و یمن در گرسنگی غرق میشود.
راهکار: ایجاد کریدورهای کمکرسانی امن، سرمایهگذاری در کشاورزی محلی و desalination آب دریا، با نظارت سازمان ملل برای توزیع عادلانه.
سوریه
سوریه از ۲۰۱۱ به باتلاق خون غرق شده؛ بمبارانهای اسد با گازهای شیمیایی، حلب و ادلب را به گورستان جمعی جمعیتی ۲۰ میلیونی بدل کرده، کودکان زیر آوار جان میدهند و خانوادهها در کمپها از سرما میلرزند. داعش با سربریدنها و بمبهای انتحاری، وحشت را زنده نگه داشته و هر بازاری را به قتلگاه تبدیل کرده است. زیرساختها به خاکستر نشسته، برق و آب نایاب است و مهاجرت اجباری ۱۳ میلیون روح گمشده آفریده – سوریه جایی است که امید، زیر بمب دفن شده و فقط مرگ حکومت میکند.
جنگ داخلی ویرانگر
جنگ داخلی سوریه ۵۰۰ هزار کشته و ۱۳ میلیون آواره آفریده؛ بمبارانهای روسی حلب را با بشکههای انفجاری نابود کرده، اسد با گازهای سمی مخالفان را خفه کرده و شهرهای باستانی به ویرانه بدل شدهاند. خانوادهها در کمپهای ترکیه و لبنان از گرسنگی میمیرند – جنگی که ۱۴ سال طول کشیده و سوریه را به نقشهای از مرگ تبدیل کرده.
راهکار: انتقال قدرت مسالمتآمیز با نظارت بینالمللی، عفو عمومی برای شورشیان و بازسازی با صندوق جهانی مانند مارشال پلن.
کنترل گروههای تروریستی
داعش و النصره سوریه را به خلافت وحشت بدل کردهاند؛ سربریدن خبرنگاران در رقه، بمبگذاریهای انتحاری دمشق و گروگانگیری خارجیها، هر لحظه را مرگبار ساخته. مناطق تحت کنترل تروریستها پر از زندانهای شکنجه، کودکان سرباز و بازارهای برده – تروریسمی که در آشوب جنگ، ریشههای عمیق دوانده.
راهکار: عملیات ضدتروریستی مشترک با ائتلاف جهانی، قطع تأمین مالی از خارج و برنامههای جامعهمحور برای پیشگیری از افراطگرایی.
تخریب کامل زیرساختها
سوریه بدون برق، آب و جاده مانده؛ نیروگاهها بمباران شده، بیمارستانها غارت گردیده و اقتصاد با تورم ۲۰۰ درصدی فروپاشیده. مهاجرت ۱۳ میلیونی مرزها را به کمپهای مرگ کشانده، کودکان کار اجباری میکنند – کشوری که زیرساختهایش نابود شده، حالا فقط بقایای تمدن است.
راهکار: اولویتبندی بازسازی انرژی و آب با کمک چین و اروپا، بازگشت مهاجران با مشوقهای اقتصادی و ایجاد مناطق اقتصادی ویژه.
افغانستان
افغانستان زیر چکمه طالبان به زندان سیاه زنان بدل گشته؛ دختران از ۱۲ سالگی در خانه حبس، هزارهها با قتلعامهای قومی شکار میشوند و داعش خراسان با انفجارهای کابل، هر روز دهها بیگناه را تکهپاره میکند. قحطی ۲۳ میلیون گرسنه را به لبه پرتگاه برده، کمکهای جهانی قطع شده و زمستانها هزاران کودک را یخزده میکند. اقتصاد فروپاشیده و فقر مطلق، جوانان را به جنگجویان افراطی تبدیل کرده – افغانستانی که آزادیاش را با خون خرید، حالا در زنجیر جهل اسیر است.
بازگشت طالبان و تروریسم
طالبان از ۲۰۲۱ قدرت را با شلاق و اعدام بازپس گرفته؛ داعش خراسان مساجد کابل را با بمب منفجر میکند، انتحاریها بازارها را خونین میکنند و القاعده پایگاههای آموزشی ساخته. زنان سنگسار میشوند، خبرنگاران زندانی – تروریسمی که طالبان را احیا کرده و افغانستان را به قرن تاریکی بازگردانده.
راهکار: فشار دیپلماتیک برای حقوق زنان، عملیات ضدداعش با پهپادهای غربی و ادغام قبایل در حکومت فراگیر.
بحران اقتصادی و قحطی
۸۵ درصد افغانها زیر فقر مطلق؛ قطع کمکهای آمریکا اقتصاد را ورشکست کرده، ۲۳ میلیون از گرسنگی رنج میبرند و زمستانها کودکان را یخزده میکند. مزارع خشکسالی زده، بازارها خالی و مهاجرت به پاکستان مرزها را پر کرده – قحطیای که طالبان را مقصر اصلی ساخته.
راهکار: ازسرگیری کمکهای شرطی بر اصلاحات، توسعه کشاورزی مقاوم به خشکسالی و اتصال به جاده ابریشم جدید چین.
سرکوب زنان و اقلیتها
طالبان زنان را از آموزش و کار محروم کرده؛ قتلهای ناموسی هزارهها را هدف قرار داده، شیعیان با بمبگذاری شکار میشوند و اقلیتها در ترس زندگی میکنند. خشونت جنسیتی روزانه هزاران قربانی دارد – سرکوبی که افغانستان را به زندان جنسیتی بدل کرده.
راهکار: کمپینهای آموزشی بینالمللی برای طالبان، حمایت از فعالان حقوق بشر و ایجاد مناطق امن برای اقلیتها.
سودان جنوبی
سودان جنوبی میدان جنگ قبیلهای است؛ شبهنظامیان دینکا و نوئر با macheteها روستاها را قتلعام میکنند، زنان باردار شکافته و کودکان سربریده میشوند، بیش از ۴۰۰ هزار جسد در خاک مدفون. بدون دولت مرکزی، جادهها به دامگاه شکارچیان آدمفروش ختم میشود و قحطی ۹۰ درصد جمعیت را به اسکلت درآورده. وبا و مالاریا بدون درمان همهگیر، کمپهای آوارگان به باتلاق بیماری بدل گشته – کشوری که تازه استقلال یافته، حالا به جهنم قومی فروغلتیده.
تنشهای قومی مداوم
جنگ دینکا و نوئر از ۲۰۱۳، ۴۰۰ هزار کشته با machete و تیرباران آفریده؛ روستاها قتلعام شده، زنان تجاوز دستهجمعی میبینند و کودکان سرباز میشوند. قبیلهگرایی بدون کنترل، هر صلح را به خونریزی جدید بدل کرده – شورشی که سودان جنوبی را نابود کرده.
راهکار: دادگاههای آشتی قومی با مدل رواندا، ارتش ملی واحد و تقسیم منابع نفتی عادلانه بین قبایل.
فقدان حکومت مرکزی
بدون ارتش ملی، شبهنظامیان محلی جادهها را کنترل میکنند؛ آدمربایی مسافران، غارت کاروانها و تیراندازیهای تصادفی، سفر را مرگبار کرده. فساد رهبران قبیلهای کمکها را میدزدد – خلأ حکومتی که هر گوشه را به قانون جنگل بدل کرده.
راهکار: انتخابات آزاد با نظارت آفریقایی، تقویت نهادهای مرکزی و آموزش مدنی برای وحدت ملی.
قحطی و بیماری
۹۰ درصد در خطر گرسنگی؛ خشکسالی مزارع را نابود کرده، وبا کمپها را همهگیر ساخته و مالاریا کودکان را میکشد. بدون واکسن و دارو، بیماریها بیداد میکنند – قحطی و اپیدمی که سودان جنوبی را به گورستان آفریقایی تبدیل کرده.
راهکار: سیستم هشدار زودهنگام خشکسالی، واکسیناسیون گسترده با کمک WHO و کشاورزی هوشمند با فناوری اسرائیلی.
جمهوری دموکراتیک کنگو
کنگو شرقی معدن مرگ است؛ ۱۲۰ گروه شبهنظامی برای کولتان و طلا با تفنگ و خنجر میجنگند، ۶ میلیون آواره در جنگلها گرسنه میمیرند و قتلعام روآنداییها خون رودخانهها را رنگین کرده. ابولا و ایدز بدون واکسن بیداد میکند، پزشکان کشته میشوند و بیمارستانها غارت میگردد. فساد دولتی ثروت معادن را میبلعد، کودکان سرباز میشوند و تجاوز جنگی روزانه هزاران زن را نابود میکند – کنگویی که الماسهایش نفرین آورده، حالا قبرستان آفریقاست.
جنگهای شرقی
۱۲۰ گروه مسلح در شرق کنگو برای معادن کولتان میجنگند؛ تیراندازیهای روزانه، قتلعام روستاها و ۶ میلیون آواره در جنگلها گرسنه. کودکان سرباز با AK-47 مسلح، رهبران را سر میبرند، جنگی بر سر منابع که کنگو را خونین نگه داشته.
راهکار: نظارت بینالمللی بر معادن، عملیات صلحبانی آفریقایی و قراردادهای سودمند با شرکتهای جهانی برای اشتغال محلی.
قتلعامهای قومی
روآنداییها و محلیها در قتلعامهای قومی شکار میشوند؛ macheteها جمجمهها را میشکافد، تجاوز جنگی زنان را نابود میکند و نسلکشیهای کوچک روزانه رخ میدهد. کینهای تاریخی بدون عدالت، چرخه خشونت را ابدی کرده – قتلعامی که شرق کنگو را جهنم قومی ساخته.
راهکار: کمیسیون حقیقت و آشتی، حفاظت از اقلیتها با نیروهای BLUE HELMET و آموزش ضدخشونت در مدارس.
بیماریهای واگیردار
ابولا، وبا و ایدز بدون کنترل بیداد میکند؛ پزشکان توسط شبهنظامیان کشته، واکسنها غارت میشود و کمپها کانون همهگیری. میلیونها بدون درمان میمیرند – بیماریهایی که در خلأ بهداشت، کنگو را به قبرستان واگیردار بدل کرده.
راهکار: ساخت بیمارستانهای سیار با کمک MSF، زنجیره سرد واکسن با پهپاد و کمپینهای پیشگیری محلی.
جهانی آرام، از گامهای کوچک ما
جهان آرام و بیخطر، رویایی دور نیست؛ کافی است کشورها با دیپلماسی جایگزین جنگ کنند، منابع را عادلانه تقسیم نمایند، آموزش را بر افراطگرایی ترجیح دهند و کمکهای بشردوستانه را اولویت قرار دهند. سازمان ملل قویتر، نظارت بینالمللی بر معادن و معادن مرگ، و صندوقهای بازسازی مشترک، کلید رهایی این جهنمهاست – جایی که صلح، نه با سلاح، بلکه با عدالت ساخته میشود.
شما هم از همین لحظه شروع کنید: با آگاهیرسانی در شبکههای اجتماعی، حمایت از کمپینهای حقوق بشر، امضای طومارهای صلح، و انتخاب محصولات اخلاقی بدون حمایت از جنگافروزی. هر پست، هر کمک کوچک به سازمانهایی چون UNHCR، موجی از تغییر ایجاد میکند. جهان امن، حاصل گامهای مهربانانه ماست – امروز، سهم خود را بگذارید و امید را بکارید.
