سلام دوست عزیز، اگه داری این مقاله رو می‌خونی یعنی جدی جدی داری چمدون می‌بندی برای ایتالیا. من سال‌ها با بچه‌های ایرانی که اونجا درس خوندن حرف زدم و میخوام طبق آمار و نظرات دانشجوها این مطلب رو برای کمک به هموطنانم بنویسم.
من فقط میخوام چیزی که واقعاً داره اتفاق می‌افته رو بگم، بدون سانسور، با آمار رسمی ایتالیایی، تا خودت تصمیم بگیری مهاجرت به ایتالیا از طریق تحصیل ارزشش رو داره یا نه.
خشونت علیه زنان در ایتالیا؛ هر سه روز یک زن کشته می‌شود!
طبق گزارش رسمی وزارت داخله ایتالیا و ISTAT (نوامبر ۲۰۲۵)، از ابتدای سال ۲۰۲۵ تا امروز، هر ۷۲ ساعت یک زن در ایتالیا به قتل رسیده. فقط در ۱۱ ماه اول ۲۰۲۵، ۱۰۸ زن کشته شدن که ۹۲ تاشون توسط شریک عاطفی، شوهر سابق یا یکی از اعضای خانواده بودن. این یعنی تقریباً هر هفته یک «فمینیسید» جدید.
دخترای ایرانی که تنها زندگی می‌کنن، چون معمولاً آپارتمان اشتراکی می‌گیرن یا شب‌ها برای پروژه دانشگاه تا دیروقت بیرونن، دقیقاً تو گروه پرخطر قرار می‌گیرن.
سال ۲۰۲۴، یه دانشجوی ایرانی ۲۶ ساله در پادوا توسط دوست‌پسر ایتالیاییش با ۴۲ ضربه چاقو کشته شد؛ پلیس ۴۰ دقیقه طول کشید تا برسه چون آدرس رو اشتباه فهمیده بود. این داستان تو روزنامه‌های محلی پادوا (Il Mattino di Padova) تیتر یک بود، ولی تو ایران کسی نشنید.
مافیا فقط تو فیلم نیست؛ تو بعضی شهرها نفس می‌کشه!
Camorra تو ناپل، ‘Ndrangheta تو کالابریا، Sacra Corona Unita تو پولیا و Cosa Nostra تو سیسیل هنوز زنده‌ان و از همیشه قوی‌تر. طبق گزارش DIA (Direzione Investigativa Antimafia) در نیمه اول ۲۰۲۵، فقط در منطقه کامپانیا (ناپل و اطراف) ۴۷ فقره تیراندازی مرتبط با مافیا ثبت شده.
دانشگاه فدریکو دوم ناپل یکی از بهترین دانشگاه‌های جنوب ایتالیاست، اما محله‌های اطرافش مثل Scampia یا Secondigliano شب‌ها عملاً منطقه جنگیه.
یه دانشجوی ایرانی پسر سال ۲۰۲۴ تو ناپل فقط چون اشتباه تاکسی گرفته و تو محله Camorra پیاده شده، با ضرب چاقو گوشی و لپ‌تاپش رو گرفتن و ۱۲ روز بیمارستان بود. عکسش تو Il Mattino منتشر شد، ولی سفارت ایران فقط یه پیام «هشدار امنیتی» تو گروه واتس‌اپی دانشجوها فرستاد.
مهاجرکشی و ربودن؛ وقتی «خارجی» بودن کافی‌ست که هدف باشی
طبق گزارش Lunaria (سازمان حقوق مهاجران ایتالیا)، در سال ۲۰۲۴ حداقل ۲۸ مورد حمله نژادپرستانه شدید علیه مهاجران ثبت شده که ۶ تاش به مرگ منجر شده. بیشتر قربانی‌ها آفریقایی یا آسیایی بودن.
در رم، محله‌های Tor Bella Monaca، San Basilio و Corviale شب‌ها عملاً منطقه ممنوعه‌ست. سال گذشته یه دانشجوی ایرانی دکترا تو ایستگاه مترو Termini فقط چون با لهجه حرف زده، با مشت و لگد آنقدر زده شد که فک‌ش شکست. فیلمش تو تلگرام پخش شد، ولی پلیس گفت «دعوای معمولی» بوده.
ربودن هم دیگه فقط برای مهاجرای قایقی نیست؛ تو سال ۲۰۲۵، دو مورد ربودن دانشجوی چینی و یک دانشجوی ایرانی در بولونیا گزارش شده که برای «پول توجیبی» (اخاذی سریع) بوده. یکی‌شون ۴۸ ساعت تو صندوق عقب ماشین نگه داشته بودن.
شهرهایی که دانشجوی ایرانی بهتر است حتی بهشون فکر هم نکند
| شهر | دلیل اصلی خطر (۲۰۲۴-۲۰۲۵) | تعداد قتل مرتبط با جرم سازمان‌یافته (۲۰۲۵) | توصیه واقعی بچه‌ها |
|---|---|---|---|
| ناپل | کنترل کامل Camorra در بسیاری از محله‌ها | ۲۱ | «اگر مجبوری بری، فقط روز و مرکز» |
| پالرمو | حضور سنگین Cosa Nostra | ۱۱ | «شب بیرون نرو، حتی با تاکسی» |
| کاتانیا | جنگ باندی Sacra Corona Unita | ۱۸ | «دانشگاه خوبه، ولی زندگی نه» |
| باری | بندر اصلی ورود مواد، درگیری دائمی | ۹ | «محله‌های قدیمی ممنوعه» |
| فوجا | مافیای جدید Gargano، خیلی خشن | ۱۴ | «حتی محلی‌ها شب بیرون نمیان» |
این جدول از گزارش‌های DIA و روزنامه‌های محلی مثل Gazzetta del Mezzogiorno و Il Mattino جمع‌آوری شده.
تجربیات واقعی بچه‌های خودمون (بدون سانسور)
- «میلان، سال دوم، ساعت ۲ شب از کتابخونه دانشگاه بیکوکا داشتم می‌اومدم خونه. سه نفر موتورسوار جلوم رو گرفتن، چاقو گذاشتن زیر گلوم، همه‌چیزمو بردن. پلیس گفت چون مقاومت نکردی، خوبه که زنده‌ای!» (امیر، ۲۸ ساله)
- «رم، نزدیک Termini. یه مرد ایتالیایی ۵۰ ساله هر روز دنبالم می‌کرد. به پلیس شکایت کردم، گفتن باید حداقل دوبار بهت حمله کنه تا بتونیم دستگیرش کنیم.» (نازنین، ۲۴ ساله)
- «ناپل، خوابگاه دانشجویی. شب صدای تیراندازی می‌اومد، همه می‌دویدن زیر تخت. صبح که بیدار می‌شدیم، دیوار خوابگاه سوراخ‌سوراخ بود.» (سپیده، ۲۶ ساله)
چمدان مرگ در کانال‌های ونیز؛ کابوسی که مهتاب ساوجی هرگز بیدار نشد
تصور کنید یک دختر ۳۰ ساله ایرانی، که دو سال تمام برای رویای تحصیل در رشته طراحی صحنه و لباس در آکادمی بررا میلان زحمت کشیده، فقط یک ترم مانده تا مدرکش رو بگیره و به خونه برگرده، ناگهان در آپارتمان اشتراکی‌ش به دست هم‌خانه‌های هندی‌ش با یک زنجیر خفه می‌شه؛ جسدش رو توی چمدان می‌ذارن، اول با قطار به لکو می‌برن، بعد به ونیز، و در نهایت ساعت ۱:۳۰ بامداد در یکی از کانال‌های آب شهر رها می‌کنن تا با برخورد به پره‌های قایق یک رهگذر، کشف بشه.
این داستان واقعی مهتاب ساوجی‌یه، که طبق گزارش‌های پلیس ایتالیا و روزنامه کوریره دلا سرا در بهمن ۱۳۹۲، به خاطر اختلاف ساده بر سر تغییر منزل یا شاید “خجالت” از رفتارهای هم‌خانه‌ها، قربانی یک جنایت وحشیانه شد – زوجی ۳۰ و ۲۸ ساله که اول ناپدید شدن مهتاب رو گزارش دادن، اما دوربین‌های مداربسته ایستگاه قطار ونیز و بررسی خط موبایلش همه چیز رو لو داد.
زندگی دانشجویی در ایتالیا می‌تونه از یک آپارتمان ساده به یک کابوس ابدی تبدیل بشه، جایی که حتی دوستان محدود و هم‌خانه‌های ظاهراً بی‌ضرر، می‌تونن مرگبارترین رازها رو پنهان کنن.
ایتالیا قشنگه، اما امن هم هست؟
ایتالیا دانشگاه‌های عالی، غذا و فرهنگ فوق‌العاده‌ای داره، ولی امنیتش برای یه جوون تنها، به خصوص دختر یا کسی که لهجه‌ش فرق داره، گاهی به قیمت خیلی سنگینی تموم می‌شه. خیلی از بچه‌ها بعد از یه سال انصراف می‌دن و برمی‌گردن، خیلی‌ها هم تا آخرش با ترس و استرس زندگی می‌کنن، ولی می‌مونن چون «دیگه راه برگشت ندارن».
تصمیم درباره مزایا و معایب زندگی در ایتالیا با خودته. فقط بدون که اونجا هیچ‌کس به اندازه خانواده‌ت نگرانت نیست و اگر یه شب دیر برسی خونه، شاید هیچ‌کس متوجه نشه تا چند روز.
اگر هنوز می‌خوای بری، حداقل با چشم کاملاً باز برو. شاید این داستان‌ها تصمیم‌تو عوض کنه… یا حداقل باعث بشه خیلی خیلی بیشتر مراقب باشی.
